Τελειώσαν γύρω μου οι Θεοί , που είχα ελπίδα να με σώσουν.
Ξόδεψα κάθε μου στιγμή , μ αυτούς παρέα νοητή
μήπως βοήθεια και μου δώσουν..

Τελειώσαν γύρω μου οι ευχές , το ψέμα μέσα του που ζούσα..
Με τάματα στις εκκλησιές και πρόσχημα τις ενοχές,
μια πλάνη μόνο συντηρούσα…

Πάνω σε κόκκινο σταυρό , με το κεφάλι μου σκυφτό ,
αίμα να στάζει και ιδρώτα,
κάθε στιγμή αναπολώ , τότε που έπαιζα κρυφτό
από τα λάθη μου τα πρώτα..

Πάνω σε κόκκινο σταυρό , βλέπω στα πόδια μου σωρό
φύλακες ξένους να γελάνε
σαν μου λογχίζουν τα πλευρά και από κει τρέχει νερό
το κέφι τους να ξεδιψάνε..

Ίδιοι Ρωμαίοι τόσα χρόνια , σε πεζοδρόμια και σαλόνια
μια εξουσία χαμαιλέων , πού χει για αέρα ν αναπνέει
τη μυρωδιά των πετρελαίων….

Ίδιοι Ρωμαίοι στην αυλή μου , ξεχνάνε την καταγωγή μου
μα σαν πατήσω πάλι γή , πολλά τα μάτια τους θα δουν
απ τη μικρή ανάστασή μου…

Τελειώσαν γύρω μου οι θεοί , κι όλο κοντεύει η στιγμή
ν αλλάξω πια τον εαυτό μου…
Τέλος να πάρει η ανοχή , δρόμους ν ανοίξω μοναχή
εμένα νά χω για θεό μου…