Γυμνή η ψυχή μου, στον καθρέφτη, πέφτει, πέφτει,
σ’ ένα μυστήριο, η σκέψη μου όλο φεύγει,
φτιάχνει ταξίδια με τις λέξεις, να διαλέξεις
ψεύτικες λάμψεις, τον κόσμο αυτό τον χάνω.

Αν βγουν χαρές, αν βγούνε πόνοι
απ’ τη ζωή που με τεντώνει,
θα βγει ζεστή απ’ τα σεντόνια
σ’ όλου του κόσμου τα μπαλκόνια.

Είν’ η σιωπή μου σα μεμβράνη, πιάνει, ναι, πιάνει,
ερχεται νύχτα και πάλι δεν μας φτάνει,
σαν το χορό που όλο μεγαλώνει, αχ, μόνοι,
ένα ταγκό που ποτέ πια δεν τελειώνει.

Αν βγουν χαρές, αν βγούνε πόνοι
απ’ τη ζωή που με τεντώνει,
θα βγει ζεστή απ’ τα σεντόνια
σ’ όλου του κόσμου τα μπαλκόνια.

Γυμνή η ψυχή μου, στον καθρέφτη, πέφτει, πέφτει,
σ’ ένα μυστήριο, η σκέψη μου όλο φεύγει,
φτιάχνει ταξίδια με τις λέξεις, να διαλέξεις
ψεύτικες λάμψεις, τον κόσμο αυτό τον χάνω.

Αν βγουν χαρές, αν βγούνε πόνοι
απ’ τη ζωή που με τεντώνει,
θα βγει ζεστή απ’ τα σεντόνια
σ’ όλου του κόσμου τα μπαλκόνια.