Δε σε θυμάμαι να μιλάς για μας τους δυο
να ρίχνεις χρώμα στη δικιά μου μοναξιά.
Εγώ θυμάμαι ανοιχτά είχα τα χέρια
κι εσύ περνούσες απ’ τον πόνο μου ξυστά.

Τώρα στην πόρτα μου σε βλέπω να λυγίζεις
να λες για μένα η καρδιά σου πως πονά.
Πες μου που θέλεις να σε βάλω να καθίσεις
δίπλα στην πίκρα ή κοντά στα γιορτινά.

Δε σε θυμάμαι να μιλάς για καλοκαίρια
ούτε που είδα μια ζεστή σου αγκαλιά.
Εγώ θυμάμαι πως με άφησες στο κρύο
σαν το σπουργίτι με κομμένα τα φτερά.

Τώρα στην πόρτα μου σε βλέπω να λυγίζεις
να λες για μένα η καρδιά σου πως πονά.
Πες μου που θέλεις να σε βάλω να καθίσεις
δίπλα στην πίκρα ή κοντά στα γιορτινά.