Πες μου τι θες, παραπονιάρικό μου,
κι αν δεν το κάνω, να χαθεί το φως μου,
φτάνει εσύ να μην παραπονιέσαι και να μην κλαις,
θέλεις να πέσω στη φωτιά, γλυκιά μου,
θέλεις να σκίσω τη φτωχή καρδιά μου,
θες να μισήσω συγγενείς και φίλους, πες μου, τι θες.

Μην ακούς το τι σού λένε,
πάψε να καρδιοχτυπάς,
μη σε τρώει η αγωνία,
πάψε να πονάς.

Μόνο εσένα αγαπώ,
μόνο εσύ χωράς στην καρδιά μου,
θέλω να χαμογελάς
κι όχι να δακρύζεις, γλυκιά μου.

Μην ακούς το τι σού λένε,
πάψε να καρδιοχτυπάς,
μη σε τρώει η αγωνία,
πάψε να πονάς.

Μόνο εσύ, παραπονιάρικό μου,
κάνεις χαρά τον κάθε στεναγμό μου,
πες μου λοιπόν εγώ πώς θα μπορέσω να σ’ αρνηθώ,
μη δίνεις βάση στην ψευτιά τού κόσμου,
είναι ζηλιάρης και κακός, μωρό μου,
μόνο εμένα θέλω να πιστεύεις που σ’ αγαπώ.

Μην ακούς το τι σού λένε,
πάψε να καρδιοχτυπάς,
μη σε τρώει η αγωνία,
πάψε να πονάς.

Μόνο εσένα αγαπώ,
μόνο εσύ χωράς στην καρδιά μου,
θέλω να χαμογελάς
κι όχι να δακρύζεις, γλυκιά μου.

Μην ακούς το τι σού λένε,
πάψε να καρδιοχτυπάς,
μη σε τρώει η αγωνία,
πάψε να πονάς.