Το γλυκό ψωμί που τρώγω μού το έκανες πικρό
και τις μέρες μου μαζί σου μ’ αγωνία τις περνώ,
τί σου έκανα ρωτάω και μαρτύρια περνάω
που θα κλάψουνε κι οι πέτρες αν τα πω.

Στον ύπνο μου σε βλέπω και ξυπνάω
και σκέφτομαι μαζί σου τι τραβάω,
πώς ν’ αποφασίσω, πώς να λυτρωθώ,
με δίκασες να σ’ αγαπώ.

Είσαι υπεύθυνη για όλα και για όλα εσύ φταις,
μα τα μάτια μου θ’ ανοίξω, θα σου φύγω και θα κλαις,
τί σου έκανα ρωτάω και μαρτύρια περνάω
που θα κλάψουνε κι οι πέτρες αν τα πω.

Στον ύπνο μου σε βλέπω και ξυπνάω
και σκέφτομαι μαζί σου τι τραβάω,
πώς ν’ αποφασίσω, πώς να λυτρωθώ,
με δίκασες να σ’ αγαπώ, με δίκασες να σ’ αγαπώ,
με δίκασες να σ’ αγαπώ.