Το μαύρο εργοστάσιο αν ήτανε γαλάζιο,
θα `βγαινε γαλάζιος κι ο καπνός
κι η λάσπη απ’ το χώμα αν είχε άλλο χρώμα,
θα λάμπαν τα παπούτσια μου με φως.

Στο πιάτο η πατάτα, σαν κίτρινη φρεγάτα,
αχνίζει και σκορπάει τη ζεστασιά
κι ο ήλιος που προβάλλει με κόκκινο κεφάλι,
ζεσταίνει μοναχά ξερά κλαδιά.

Ήλιε, μπες στην αυλή, σπρώξε την πόρτα,
ήλιε, τούτη η σκεπή είν’ από χόρτα,
ήλιε μπες στην αυλή, να το τραπέζι,
υπάρχουνε πατάτες γλυκές, σαν πετιμέζι.

Φτωχέ μου κόσμε, φτωχέ,
φτωχέ μου κόσμε, φτωχέ.

Το μαύρο εργοστάσιο αν ήτανε γαλάζιο,
θα `βγαινε γαλάζιος κι ο καπνός.