Σκέφθηκα, να τι `ν’ ο θάνατος
να τι `ν’ η ζωή, λίγο μελάνι σε χαρτί,
που θα μου στύβεις εσύ,
σκέφθηκα, να τι `ν’ η ανατολή,
να τι `ναι η δύση, ένα νεύμα των ματιών σου,
που θα με συναντήσει.

Και είπα, να τι είμ’ εγώ, να τι είσ’ εσύ,
μόνοι, ένα τίποτα, μαζί, όλη η ζωή.

Σκέφθηκα, να τι `ναι η χαρά,
να τι `ναι η μοναξιά,
μια σου μόνο μιλιά,
μ’ ένα "μένω" ή "έχε γεια".

Και είπα, να τι είμ’ εγώ, να τι είσ’ εσύ,
μόνοι, ένα τίποτα, μαζί, όλη η ζωή.