Μ’ αρέσει το μπλουζάκι το εμπριμέ
μ’ αυτό το αβυσσαλέο ντεκολτέ
που είναι και σηθρού κι έτσι
μπορώ να βλέπω μέσα του.

Θα `θελα να `μουν χάντρα από κολιέ,
να κρέμομαι πάνω απ’ το ντεκολτέ
για να μπορώ να δω το θησαυρό
που κρύβει μέσα του.

Και με μια απότομή σου κίνηση,
απ’ την πολλή σου τη συγκίνηση
να σπάει το κολιέ πάνω απ’ το ντεκολτέ
κι εγώ, σαν χάντρα του να πέφτω,
πέφτω, πέφτω, να πέφτω μέσα του,
να πέφτω μέσα του,
να κλυδωνίζομαι και να ζαλίζομαι,
καθώς στο ντεκολτέ σου εγώ βυθίζομαι
να πέφτω μέσα του, να πέφτω μέσα του,
να κλυδωνίζομαι και να ζαλίζομαι,
καθώς στο ντεκολτέ σου εγώ βυθίζομαι,
καθώς βυθίζομαι.

Με προσπερνάς με ύφος και τουπέ
φορώντας πάλι αυτό το ντεκολτέ,
χάνω τα λόγια μου, χάνεται και η γη
κάτω απ’ τα πόδια μου.

Σε βλέπω και παθαίνω ταραχή,
οι ορμόνες μου τα παίζουν στη στιγμή
κι όλο ονειρεύομαι
πως γύρω απ’ το λαιμό σου κρέμομαι.

Και με μια απότομή σου κίνηση,
απ’ την πολλή σου τη συγκίνηση
να σπάει το κολιέ πάνω απ’ το ντεκολτέ
κι εγώ, σαν χάντρα του να πέφτω,
πέφτω, πέφτω, να πέφτω μέσα του,
να πέφτω μέσα του,
να κλυδωνίζομαι και να ζαλίζομαι,
καθώς στο ντεκολτέ σου εγώ βυθίζομαι
να πέφτω μέσα του, να πέφτω μέσα του,
να κλυδωνίζομαι και να ζαλίζομαι,
καθώς στο ντεκολτέ σου εγώ βυθίζομαι,
καθώς βυθίζομαι.

Να πέφτω μέσα του, να πέφτω μέσα του,
να κλυδωνίζομαι και να ζαλίζομαι,
καθώς στο ντεκολτέ σου εγώ βυθίζομαι,
καθώς βυθίζομαι.