Δεν περίμενα
να βρω στα μάτια σου,
στης καρδιάς τα χνάρια σου,
τον δικό μου τον καημό.

Κι από σήμερα
ψάχνω γύρω μου μια πρόφαση,
πιο γλυκά να κυβερνάς εσύ
της καρδιάς μου τον παλμό.

Είν’ οι καρδιές φτερό στον άνεμο.
Κάτι απ’ το χθες δείχνει παράνομο.
Έχω ξανά τη νύχτα όμηρο
κι όλο γελώ στου ξύπνιου τ’ όνειρο.

Μ´ ένα βλέμμα σου
βρίσκω στον κόσμο μου
ανοιχτό το δρόμο μου
κι ούτε εμπόδιο συναντώ.

Κι αν ποτέ χαθώ,
κι αν ποτέ απ´ τη ζωή σου βγω,
πάλι θα `μαι κάπου εκεί κοντά
και θα σ´ αγαπάω κρυφά.