Η μικρή μου φωνή στα στόματα των ανθρώπων
γίνεται ήχος παράξενος, κραυγή ζωντανή
γιατί βγαίνει απ’ τη μυστική διάθεση μια ευχής
που μένει κρυμμένη την ώρα που η βία θριαμβεύει.
Τότε στις απόρρητες κρύπτες που ωριμάζει η ψυχή
κάτω απ’ το παράνομο φως μια ασπαίρουσας αγωνίας,
τυπώνεται η εφημερίδα με τ’ αόρατα γράμματα
για να διαβαστεί απ’ αυτούς που μέλλεται να πεθάνουν.
Για να μην πεθάνει κανείς απ’ τη βία και τι δε θα `δινα, φίλε!
Θα `λεγα ΟΧΙ ακόμα κι αν ήταν η ανθρωπότητα να σωθεί.