Μακριά `πό μένα στάσου πέρα, πέρα
μη τρέχεις μες στου χνότου σου να κλείσεις
τη μυριοζωοδότειρ’ ατμοσφαίρα
ένα πουλί προτού να το γνωρίσεις.

Φοβούμαι μη σε σκιάξ’ η μοναξιά του,
οπού την τρέμει ο ήλιος και τη φεύγει,
τα θρηναρά και άγρια μυστικά του
που και ο αχός βουβαίνεται να λέγει.
Μη τρέμεις το περπάτημα της νύχτας

με το κρυμμένο ψάλσιμο του γρύλου
στα φύλλα τα λευκά της μαργαρίτας.
Αν όχι, τότε έλα πιο κοντά μου
στη χιλιόχαρη τρέμουλα ενός φύλλου
για σένα να μαδήσω τα φτερά μου.