Έμεινεν εις τον τάφον τρεις ημέρες
αλλά εβαρέθηκε. Κι είπε καθ’ εαυτόν:
-- Ίσως δε θα ήτο άσκοπον να ανιστάμην...
Βούλησις Θεία: Φύσεως νόμοις προσταγή!
Και στου πρωϊού την αύραν, ως ωχρίων οι αστέρες
κατέλιπεν ο Θεάνθρωπος τη γη
κι είτα, τοις μαθηταίς επιφοιτών
έδειξε την πλευράν αυτού και την παλάμην.

Τινές εν τούτοις, οφλισκάνοντες, ηγούνται
ότι το Μέγα Γεγονός έλαβε χώραν
το μεσημέρι. Πράγμα αναληθές
(από τον όχλον ακούς ό,τι κι αν θες).
Επίσημα της εποχής τα φύλλα διηγούνται
λεπτομερώς εκείνο τοςυμβάν (της Αναστάσεως)
μη παραλείποντα ποσώς την ώραν
(ώραν πρωϊού) καθ’ ην ηνοίγησαν οι τάφοι.
Άλλως τε κι ο Ρεναν νομίζω πως το γράφει.