Με υφάσματα δαμάσκηνα της Προύσας χρυσοκέντητα
έγραψε μες στις λέξεις της το σώμα
σαν παραμύθι στις κινήσεις του ενέδωσε
και νίκη έδωσε στα βήματα κατακτητή.

Να μ’ αγαπάτε, είπε,
με τα λόγια που φορώ για ν’ αντέχω στο κρύο.

Να μ’ αγαπάτε, ίσως, γιατί με λέξεις ανυπόδητες
Θ’ ανέβω τη ζωή μου ως την κορφή.