Έμοιαζε με ταξίδι και δεν ήτανε παρά μονάχα
ο φόβος που σκαρώναμε πίσω απ’ τις λέξεις
καράβια μ’ ευλαβικά στη θάλασσα φωνήεντα
και ταπεινές στους πόθους τους βαρκούλες
ημέρες που εκτελούσαν κάθε ήλιου την τελευταία
επιθυμία πριν τη δύση μια παπαρούνα που
απ’ της άνθισης τη δόξα παραιτήθηκε σώματα
υποταγμένα στ’ αξόδευτά τους πάθη έμοιαζε
με ταξίδι και δεν ήτανε παρά μοναχά η απώλεια
που σκαρώναμε πίσω απ’ τις πράξεις τη νύχτα
ασκώντας στις προθέσεις της βασίλισσα
των ερπετών της σκέψεων, βασίλισσα και των
σπουδαίων μ’ έφηβες απορίες αναπάντητες,
με μεταμέλειες γερασμένες όμως να το
ξηλώσει το αλίμονο ο καιρός μπορεί και μεις
γι’ αυτό το Μάιο αθετούμε.