Πέρασες σαν τον άνεμο
και μ’ άφησες σημάδι,
μέσ’ στην ομίχλη, μια σκιά
και μία ψεύτικη αγκαλιά,
για συντροφιά, το βράδυ.

Σαν ταξιδιάρικο πουλί
σφυρίζω μέσα στη βροχή
και τα μελλούμενα ξορκίζω
κι απ’ την αρχή, πάλι αρχίζω.

Νύχτα τη μέρα κάνε μου
μικρός Θεός, για χάρη μου
γίνε και άσε με να παίξω,
τα όνειρά μου να μαζέψω.

Περιπλανώμενος εγώ
κι εσύ, μικρή γοργόνα,
του Ποσειδώνα μάγισσα,
του άνεμου η τελάλησσα
και του βυθού ανεμώνα.

Ταξίδια που δεν τέλειωσαν,
σημάδια που δεν έσβησαν,
ριγμένα όνειρα στο κύμα
και ναυαγός εγώ, το θύμα.

Νύχτα τη μέρα κάνε μου
μικρός Θεός, για χάρη μου
γίνε και άσε με να παίξω,
τα όνειρά μου να μαζέψω.