Άνθρωποι.
Απ’ τα καλύτερα υλικά φτιαγμένοι.
Αποκλεισμένοι.
Δίχως όνειρα, χαμένοι.
Από τα γκέτο της πολιτείας ως τις γωνιές του χάρτη,
ψάχνουν κάτι. Τι;
Ο χρόνος τελείωσε.

Τσαλακωμένες συνειδήσεις. Δεν υπάρχουν λύσεις.
Τεχνιτές οι κρίσεις.
Μία παραίσθηση.
Ψεύτικοι οι στόχοι από αστείους ηγέτες.
Είναι ψεύτες.
Είναι διαβόλου οφειλέτες.

Πόσο ακόμα θα `σαι μικρός και ξεχασμένος
και στη γωνιά σου τσακισμένος μόνος θα στέκεσαι;
Πόσο ακόμα θα `σαι δειλός και φοβισμένος χωρίς ιδέες
τι φρίκη σου θα ανέχεσαι;

Σου κλέβουνε τη γη.
Μα θέλουν κι άλλο.
Πόσο μεγάλο είναι το τίποτα που ζεις;
Μπουκάρουνε από τις γρίλιες, τις χαραμάδες
και σαν νταντάδες σε νανουρίζουν μα δε θέλεις να το δεις.

Μα εγώ ξεφεύγω.
Γίνομαι αέρας.
Και σαν τέρας σας γυρίζω τα μυαλά.
Μα αν θες κοιμήσου.
Αλλιώς κουνήσου, τρέχα έξω, δες το πλάνο.
Βάζουν σε δρόμους μας φωτιά.