Φεύγεις που πας

Καρτερείς, ξαγρυπνάς,

πουλί ξενιτιάς,

αγρίμι του δρόμου.

Νοιώθεις, πονάς,

στο κρύο κοιτάς,

φταίχτης για όλα

και θύμα του νόμου.

“Είδες στα μάτια των παιδιών σου ένα δάκρυ”

γι’ ανθρώπους που δε βρήκανε στο κόσμο αγάπη.

“Κυνηγημένοι σε μια ξένη γη που ξένος θα είσαι κι εσύ”.

Φεύγει ο καιρός

κι εσύ εδώ ναυαγός,

δίχως πυξίδα

ψάχνεις στεριά

Τρέμεις, πετάς,

στο δρόμο γυρνάς,

περνάνε οι μέρες

κι εσύ σαν φυγάς.

“Είδες της λησμονιάς το αντίο, κάνε κάτι”

γι’ ανθρώπους που δε βρήκανε στο κόσμο χάρτη,

κυνηγημένοι σε μια ξένη γη, που ξένος θα είσαι κι εσύ.

Είδες στα μάτια των δικών σου ένα δάκρυ

γι’ ανθρώπους που δε βρήκανε στο κόσμο αγάπη

κυνηγημένοι σε μια ξένη γη

“που ξένος θα είσαι κι εσύ”.