Περσόνα ασυμβίβαστου με βλέμμα ενός παιδιού
γυμνός μες την Βαβέλ των μεταμφιεσμένων.
Τις μάχες όλες κέρδιζε με αύρα νικητού
μα ήταν πάντα απ’ τη μεριά όλων των ηττημένων.

Όσο αυτός μεγάλωνε τόσο εμείς μικραίναμε
ποντάραμε και χάναμε και στον άσσο μέναμε.

Της εποχής του ένας δραπέτης κι αρνητής του χρόνου
Διογένης στο πιθάρι και φιλόσοφος του δρόμου.
Όπου οι άλλοι γλείφουν φτύνει μ’ αηδία
κάλιο στο περιθώριο παρά ζουρλομανδύα.

Απόμακρος μοναχικός αλλά δεν ήταν μόνος
και είχε πάντα λόγο κι ας του `λείπε η φωνή.
Ακόμα κι όταν έχανε δεν ήτανε χαμένος
γι αυτόνε κάθε τέλος ήταν μια νέα αρχή.

Όσο αυτός μεγάλωνε τόσο εμείς μικραίναμε
ποντάραμε και χάναμε και στον άσσο μέναμε.

Της εποχής του ένας δραπέτης κι αρνητής του χρόνου
Διογένης στο πιθάρι και φιλόσοφος του δρόμου.
Όπου οι άλλοι γλείφουν φτύνει μ’ αηδία
κάλιο στο περιθώριο παρά ζουρλομανδύα.