Τση σκέψης μου τα λούλουδα
και το χειμώνα ανθούνε,
την ώρα που τα χείλη σου
λένε πως μ’ αγαπούνε.

Σκέψη μου ανοιξιάτικη
μελτέμι Αυγουστιανό μου
εσύ χαρά τον έκαμες
κι ελπίδα τον καημό μου.

Ζηλεύγω τη τη σκέψη μου
που'χει δικό τζη τρόπο,
να σ'αγκαλιάζει αθέατη
στα μάθια των ανθρώπω.

Η σκέψη σου είναι φωθιά
στου νου μου το μαγκάλι,
ανάθεμά σε έρωτα
και θα με κάψεις πάλι.

Κλουθά σου η σκέψη όπου σταθείς
κι όπου βρεθείς κερά μου,
ω το παντέρμο το σεβντά
κι ήκαψε την καρδιά μου.