~Μια πέρδικα σ `ένα κλουβί θωρώ και την λυπούμαι,
να τις ανοίξω δεν μπορώ κι όλο στεναχωρούμαι.
~Φυλακισμένο μου πουλί, σπάσε το το κλουβί σου,
κι έλα τση πόνους που βαστάς να μοιραστώ μαζί σου!
~Ένα πουλί ελεύθερο, απού στα ύψη φτάνει
έχει αμαρτία ο κυνηγός, που σε κλουβί το βάνει.
~Γιάηντα σε φυλακίσανε στο πρώτο πέταγμά σου
και δα που είμ’ αμέτρητα είναι τα δακρυά σου.
~Μοιάζεις πουλιού που σε κλουβί το `χουνε φυλακίσει
κι άθρωπος δεν εβρέθηκε να ανοίξει να πορίσει.
~Σαν ιδώ πουλί μες το κλουβί, μα ότι πουλί κι αν ένε
δε ξέρω ήντα παθαίνουνε τα μάθια μου και κλαίνε.
~Θα βρω κουράγιο μιαν αυγή και το κλουβί θα σπάσω
φυλακισμένο μου πουλί να `ρθείς να σ’ αγκαλιάσω.
~Φυλακισμένο μου πουλί σπάσε τα τα δεσμά σου
κι άμε να βρεις η τη φωλιά, που πεθυμά η καρδιά σου.
~Με είντα καρδιά ο κυνηγός μες το κλουβί το βάνει
ένα πουλί κι αδιαφορεί στο έγκλημα που κάνει.
~Πουλί παραπονιάρικο, μη τρέμεις μπλιό τη μοίρα
γιατί και `γω το μέρος σου, κάτεχε πως πήρα.
~Φύγε `πο τη παλιά φωλιά πουλί μου να γλιτώσεις
χαρές που τσι στερήθηκες κοντά μου να τσι νιώσεις.
~Μα `δά δεν είσαι μοναχό, πουλί δυστυχισμένο
γιατί `χω χτίσει μια φωλιά, και να `ρθεις περιμένω.
~Πουλί που η μοίρα σου τα `χει τσακισμένα
με τα δικά μου πέταξε κι ας τσακιστούν κι εμένα.
~Με τα δικά μου τα φτερά πέτα και μη φοβάσαι
να σε θαυμάζουν κι οι αητοί στα ύψη όντε θα `σαι.
~Μη κλαις πουλί όντε πονείς και δε βρεθώ κοντά σου
πάντοτε με τη σκέψη μου να ανοίγεις τα φτερά σου.