Εγώ μιλάω με σιωπές κι εσύ μόνο με λάθη,
εγώ αγαπάω τις πληγές που έκανε η αγάπη.
Εγώ μιλάω με ζωγραφιές που έφτιαξα για σένα
κι εσύ με όχι και με δεν τα σβήνεις ένα, ένα.

Μ’ έκανες να σ’ αγαπήσω,
μ’ έκανες να σε μισήσω,
μ’ έκανες να μη θυμάμαι,
να μην ξέρω που κοιμάμαι.
Μ’ έκανες να μη σε θέλω,
να μη ξέρω που πηγαίνω,
μ’ έκανες να μην πονάω,
να μη θέλω ν’ αγαπάω.

Έκανες και τι δεν έκανες,
έκανες τα πάντα, έκανες.

Έκανες πολλά, πέθαιναν κι αυτά
μα τώρα δεν μπορώ, άλλο ν’ αγαπώ.
Έκανες πολλά, πέθαιναν κι αυτά
μα ήρθε η στιγμή να κόψω επαφή.

Εγώ το όνειρο το ζω κι εσύ αλλού κοιτάζεις
σπάνε του πόνου οι χορδές και νιώθω πως υπάρχεις.
Εγώ σχεδόν ακροβατώ κι εσύ όλα τα σβήνεις
με δυο ματιές και ένα δεν πάντα μ’ ανακρίνεις.

Μ’ έκανες να σ’ αγαπήσω,
μ’ έκανες να σε μισήσω,
μ’ έκανες να μη θυμάμαι,
να μην ξέρω που κοιμάμαι.
Μ’ έκανες να μη σε θέλω,
να μη ξέρω που πηγαίνω,
μ’ έκανες να μην πονάω,
να μη θέλω ν’ αγαπάω.

Έκανες και τι δεν έκανες,
έκανες τα πάντα, έκανες.

Έκανες πολλά, πέθαιναν κι αυτά
μα τώρα δεν μπορώ, άλλο ν’ αγαπώ.
Έκανες πολλά, πέθαιναν κι αυτά
μα ήρθε η στιγμή να κόψω επαφή.