Τ’ αριστερό μου χέρι βγαίνει απ’ το παράθυρο
Και το χειρόφρενο να μου τρυπάει τη πλάτη
Αν το αμάξι ήταν μεγάλο και τετράθυρο
Θα `χε καθίσματα που γίνονται κρεβάτι
Μα είναι μικρό, είναι στενό κι εγώ ζορίζομαι
Και δε βολέυομαι παρ’ όλη τη προσπάθεια
Τα κόκαλα μου κάνουν γκρα και ας ελπίσουμε
Πως δε θα βγούμε από δω με δισκοπάθεια

Απ’ το σταθμό 9.84
Αφιερώνουμε τραγούδια του 60
Κι εγώ που είμαι 1 και 84
Διπλώνω δίπλα σου να γίνω 1.50
Δύσκολη η θέση μου και δεν την εκτιμάς καλά
Μην είσαι τόσο βιαστική και ορεξάτη
Έχω βρεθεί με το τιμόνι παραμάσχαλα
Και το λεβιέ των ταχυτήτων μες στο μάτι

Βρε δεν το ξανακάνω σε Autobianchi
Ποτέ ξανά ποτέ λόγω τιμής
Βρε δεν το ξανακάνω σε Autobianchi
Ποτέ ξανά ποτέ ότι κι αν πεις

Βλέπω και ύποπτες σκιές να περιφέρονται
Έγινα νούμερο στα μάτια των εκφύλων
Αυτοί τη βρίσκουν με όσα βλέπουν αλλά χαίρονται
Όταν παθαίνεις μετατόπιση σπονδύλων
Νιώθω τα πόδια μου πιασμένα και δυσκίνητα
Μη σπρώχνεις έτσι θα τρυπήσει η λαμαρίνα
Να πάρει ο διάολος τα μικρά τα αυτοκίνητα
Όχι δεν το `κανα ποτέ μου σε Cortina

Και το χειρόφρενο δες θέση που το βάζουνε
Έχει την όπισθεν για φρένο κι είναι εντάξει
Μ’ αγγίζεις κι όλα γύρω σαν να φεύγουν μοιάζουνε
Ρε συ δε φεύγουνε αυτά τσουλάει τ’ αμάξι
Κοίτα στιγμή που βρήκε πάνω στο καλύτερο
Μη σταματάς, λίγο ακόμα, έλα τώρα
Κοίτα που βρήκανε να βάλουν το περίπτερο
Στην ερημιά του κόσμου, μες στη κατηφόρα

Βρε δεν το ξανακάνω σε Autobianchi
Ποτέ ξανά ποτέ λόγω τιμής
Βρε δεν το ξανακάνω σε Autobianchi
Ποτέ ξανά ποτέ ότι κι αν πεις