Λύκος και πρόβατο στο ίδιο πάντα δόκανο
Κι ο κυνηγός βαρύς με το ντουφέκι του
Ξεχάστηκε στα ξέφωτα του δάσους
Τον πνίγει η ωραιότητα
Το ασήκωτο φορτίο της αγάπης
Που τρυφερά τον σπρώχνει προς το φόνο.

«Τραγούδι ερωτικό είναι το έγκλημα»
Μέσα του λάμπει αιφνίδια μια σκέψη
«Και το χυμένο αίμα η ανταπόκριση
Δωράκι απ΄τη χαμένη παρθενία».

Σε πιο ψηλό σκαλί του χρόνου τώρα ο κυνηγός
Την ωραιότητα μ΄αγάπη σημαδεύει
Λάμπουν τα ρούχα του τα δάκρυά του λάμπουνε
Μισός το πρόβατο κι άλλος μισός ο λύκος
Ολόκληρος το σκουριασμένο δόκανο.