Σήμερα, 22 Μαρτίου 2012,
Που αυτό το ποίημα πάει να γεννηθεί
‒Και πριν ακόμα γεννηθεί‒
Αναρωτιέμαι: άραγε
Σε τρεις δεκαετίες ακριβώς
22 Μαρτίου `42 ανήμερα
‒Το ποίημα θα `ναι τότε ορφανό
Και κουρασμένο‒, άραγε
Θα υπάρξει κάποιος επιζών που θα σκεφτεί
Μια τόσο ασήμαντη επέτειο και θ’ ανοίξει
Ετούτη τη σελίδα που διαβάζετε
Να τη διαβάσει πάλι σιωπηλά
Χαρίζοντας
Φιλί μιας δεύτερης ζωής
Στις τυπωμένες λέξεις –
Ή ανάβοντας
Σαν τεθλιμμένος έστω συγγενής
Κεράκι ενθύμησης
Στο μυστικό
Μνημόσυνο
Μιας γέννησης;