Για σένα έχω κάνει κάθε είδους τρέλα
πλήρωσα γι άλλους τα ταμπούρλα να χτυπάν.
Κι όταν σταμάταγε η βροχή άνοιγα ομπρέλα
μουσκίδι να φιλιόμαστε υπό σκιάν.

Μα εσύ τις τρέλες μου τις αποδεκατίζεις
με λογικές που δε θυμίζουν λογική,
έτσι τους πύργους της αγάπης μας γκρεμίζεις
ξέρεις το πως αλλά ποτέ σου το γιατί.

Δε φταίω εγώ αν η ζωή σ’ έχει φρικάρει,
δε φταίω εγώ αν κάνεις πτήση χαμηλή.
Αν μ’ άφηνες θα σ’ είχα πάει στο φεγγάρι
με του μυαλού μου το ιπτάμενο χαλί.

Μ’ ένα πατίνι θες τον κόσμο να γυρίσεις
λίγα χιλιόμετρα για πάρτη σου να πας,
ενώ μπορείς στα σύννεφα να κολυμπήσεις
με πρώτη θέση της ψυχής μου το Airbus.

Για σένα έβγαλα λαγούς απ’ το καπέλο
την αμμουδιά έχω κάνει μουσική σκηνή.
Ακύρωσα για πάρτη σου όλα μου τα θέλω
ακολουθώντας του έρωτα σου τη γιορτή.

Μα εσύ τα θέλω μας τα έχεις κάνει πρέπει
κι όλα τα πρέπει έχουν γίνει φυλακή.
Κι ότι ωραίο ζούμε αν σε φυγή σε τρέπει
είν’ ουτοπία να γυρέψω ένα γιατί.

Δε φταίω εγώ αν η ζωή σ’ έχει φρικάρει,
δε φταίω εγώ αν κάνεις πτήση χαμηλή.
Αν μ’ άφηνες θα σ’ είχα πάει στο φεγγάρι
με του μυαλού μου το ιπτάμενο χαλί.

Μ’ ένα πατίνι θες τον κόσμο να γυρίσεις
λίγα χιλιόμετρα για πάρτη σου να πας,
ενώ μπορείς στα σύννεφα να κολυμπήσεις
με πρώτη θέση της ψυχής μου το Airbus.