Τριγύρω τοίχοι και σιωπή,
παντζούρια κρύβουνε ντροπή, ζωή θαμμένη,
τα ερωτήματα σωρό,
ποιος είμ’ εγώ, τι θέλω εδώ και τι μου μένει.

Τα αυτοκίνητα βογκούν,
φωνές υπόκωφες ηχούν σε γκρίζους δρόμους,
τα βράδια μπήγουν οι φωνές,
συννεφιασμένες Κυριακές γεμάτες φόβους.

Τι να περιμένω, πού να κρατηθώ;
Θέλω να μιλήσω, να ονειρευτώ,
κάτι ν’ αγκαλιάσω, κάτι ν’ αγαπήσω,
θέλω πια να ζήσω, θέλω πια να ζήσω!

Η πόλη νύχτωσε ξανά,
ο έρωτάς σου θα πονά, θαρρώ, αιώνια,
φαντάροι έξω τραγουδούν,
τη μοναξιά τους κυνηγούν για δύο χρόνια.

Το "σ’ αγαπούσα" μια πηγή,
είν’ η ζωή σου μια σιγή σε άδεια πάρκα
κι εσύ, που λες δε μ’ αγαπάς,
το όνειρό σου ακουμπάς στην κρύα σάρκα.

Τι να περιμένω, πού να κρατηθώ;
Θέλω να μιλήσω, να ονειρευτώ,
κάτι ν’ αγκαλιάσω, κάτι ν’ αγαπήσω,
θέλω πια να ζήσω, θέλω πια να ζήσω!.

Τριγύρω τοίχοι και σιωπή,
παντζούρια κρύβουνε ντροπή, ζωή θαμμένη,
τα ερωτήματα σωρό,
ποιος είμ’ εγώ, τι θέλω εδώ και τι μου μένει.