Πώς να δαμάσεις του κυκλώνα την οργή
της θάλασσας τα κύματα να δέσεις,
πώς να διαβάσεις τα σημεία των καιρών
να παραμείνεις άνθρωπος σαν πέσεις...
Πώς οι πληγές από το χθες να γιατρευθούν
άφεση στους εχθρούς σου να δωρίσεις,
πώς να γνωρίσεις το ποιος είσαι τελικά
όλα τα λάθη σου να εξαγνίσεις...
Πώς να διαβείς τα μονοπάτια της σιωπής
αν την πυξίδα της καρδιάς σου αγνοήσεις,
πώς να πετάξεις στις φωλιές των αετών
αν τους αγγέλους πρώτα δεν ρωτήσεις...
Πώς να ελέγξεις τις αρχέγονες ορμές
τα σαρκικά κελεύσματα να τιθασεύσεις,
στις ιερές πηγές να λευκανθείς
του Οδυσσέα τις σειρήνες να λατρέψεις...
Πώς να νοήσεις το μυστήριο της ύπαρξης
του κύτταρού σου τη φωνή να ακολουθήσεις,
πώς να βιώσεις τη κραιπάλη και την έκσταση
χωρίς το είναι σου να κατακερματίσεις...
Χιλιάδες ερωτήσεις αναπάντητες
που χρόνια στο μυαλό μου τριγυρίζουν,
τέμνουν την ύπαρξή μου ανελέητα
και την ψυχή μου φόβο πλημμυρίζουν...
Ποιος τάχα γίνεται να πει πως μπόρεσε
την χοϊκή του φύση να δαμάσει...
τους δαίμονες του μόνο όποιος συγχώρεσε
βρήκε τον εαυτό του που `χε χάσει...