Ώ, διαλεκτική, σαν τους παλιούς θαυματοποιούς,

που αλλάζαν ένα πλήθος φτωχών θεατών

σ’ έναν λαό από γέλια παντοδύναμα,

αστρονομία, που σαν την τρυφερή μητέρα, ακουμπάς κάτω

απ’ το Χάος

σαν ήρεμο παιδικό προσκέφαλο,

ηλεκτρονική φυσική, βασανιστική ερωμένη μου,

αυτοί οι πολύπλοκοι δοκιμαστικοί σωλήνες είναι πιο πολύτιμοι

για τη ζωή

κι απ’ τα ίδια τ’ άντερα μας,

οι εξισώσεις

σα μεγάλες τριήρεις οδηγούν σε άσφαλτο δρόμο πια

τον κουρασμένο Οδυσσέα - πιο εκεί, ακόμα πιο εκεί,

πάντα πιο εκεί,

κι ώ. εσύ, ερχόμενη Αγνότητα, πιο μεγάλη απ’ όλο το Σύμπαν.