Ἀλλά τὶς εἶνε ὁ σεπτὸς ἀνὴρ ὅστις κοιμᾶται;
Τὰ ἔρημα ἀπόπαιδα τοῦ κόσμου ἐρωτᾶται!
Ἐκεῖνα ἐρωτήσατε· τὸν ἄστεγον, τὴν χήραν,
πᾶσαν κρυφίαν συμφοράν, φιλότιμον ὀδύνην,
τὸν μαθητὴν τὸν ἄπορον, τοῦ ποιητοῦ τὴν λύραν
καὶ τὴν εὐγνωμοσύνην!
Τὸ ὄνομά του ἀντηχεῖ εἰς τὰ πτωχοκομεῖα,
εἰς φυλακάς, εἰς θέατρα συγχρόνως καὶ σχολεῖα·
εἰς τῶν Ἀπόρων Γυναικῶν τὰ χείλη, τὴν καρδίαν,
παντοῦ, καὶ εἰς ὁμώνυμον ἁγίου ἐκκλησίαν...
Τῆς κολυμβήθρας τ’ ὄνομα ἐκλείπει μὲ τὸν χρόνο,
καὶ εὐεργέτης κράζεται ὁ εὐεργέτης μόνον!
Ὤ, τὸ γνωρίζει ὁ Θεὸς κ’ οἱ πάσχοντες ἰδίως·
ἡ Ἄνδρος, αἱ Ἀθῆναί μας κ’ ἡ μυροβόλος Χίος.
Τὄνομα αὐτὸ ἀνέγραψε χθὲς ἀμαζὼν δεσμία,
τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ Πατρὶς μὲ ἄφθιτα ψηφία!