Είναι στιγμές που σ’ αγαπώ μα δεν είσαι ένας
υπάρχει δίπλα σου ένας άλλος που με κρίνει
και όταν πάω να σου πω αυτό που νιώθω
αυτός ο άλλος σε παρένθεση με κλείνει.

Είναι στιγμές που σ’ αγαπώ μα ένας άλλος
στη μέση μπαίνει και τα μέταλλα τα λιώνει
μπροστά μου πάντα ένας ουρανός μεγάλος
και πάντα απότομα αυτός να με γειώνει.

Μες στη ζωή ζητάω εσένα, εσένα
μα εσύ μου φέρνεις έναν άλλο, έναν άλλο
και τον κάνεις να κοιτά σαν να `ναι κάποιος
και τον κάνεις να μιλά σαν τον καθένα.

Μες στη ζωή ζητάω εσένα, εσένα
Αχ καρδιά μου μη φοράς τον άλλο
κόψ’ του μαχαίρι το σκοινί να πέσει κάτω
ανάμεσά μας να μη βάζουμε κανένα
Κανένα, ανάμεσα μας να μη βάζουμε κανένα.

Πώς θα γλιτώσω από τους πολλούς τους εαυτούς σου
απ’ το σοφό, το δικαστή, το θυμωμένο
εγώ όταν δάγκωσα την άκρη του χειλιού σου
ένα παιδί είδα, γι’ αυτό ακόμα μένω.

Ένα παιδί που ακόμα τρέχει σε μια σκάλα
και παρασέρνει όλα τα σταματημένα,
που ξεριζώνει τα σκαλιά απ’ την τρεχάλα
μη χάσει ούτε δευτερόλεπτο από μένα.