Στο δικό μου τ’ ακρογιάλι
ίσως να πατήσαν κι άλλοι μα χαθήκανε.
Μείνανε τα βήματα τους
μα δεν άντεξε η φωτιά τους και κρυφτήκανε.

Μόνο εμένα δε με νοιάζει
κι αν το τέλος μου ταιριάζει, παραδίνομαι.
Στα ζεστά νερά του Αυγούστου
αν βουλιάξω έχε νου σου γιατί αφήνομαι.

Θάλασσα μου σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
από εσένα εγώ δεν έχω μυστικά.
Κάποιοι άνθρωποι που δεν τους λογαριάζεις
φουρτουνιάζουν την καρδιά μας τελικά.

Θάλασσα μου σ’ αγαπώ γιατί σε ξέρω
πίνω δάκρυα μ’ αλάτι και με φως.
Όλα εκείνα που με κάνουν κι υποφέρω
καταλήγουν στης ψυχής μου το βυθό.

Στο δικό μου τ’ ακρογιάλι
μόνη μου κι απόψε πάλι που δεν βιάζομαι.
Και κοιτάζω κάτι αστέρια
που είναι μόνα δίχως ταίρια και μου μοιάζουνε.

Θάλασσα μου δεν πειράζει
που μου λείπει και χαράζει έπρεπε να δω.
Πως ματώνει το φεγγάρι
κι ας μη μου ‘κανε τη χάρη, είσαι εσύ εδώ.

Θάλασσα μου σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
από εσένα εγώ δεν έχω μυστικά.
Κάποιοι άνθρωποι που δεν τους λογαριάζεις
φουρτουνιάζουν την καρδιά μας τελικά.

Θάλασσα μου σ’ αγαπώ γιατί σε ξέρω
πίνω δάκρυα μ’ αλάτι και με φως.
Όλα εκείνα που με κάνουν κι υποφέρω
καταλήγουν στης ψυχής μου το βυθό.