Άλλα είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου
κι άλλα πράττεις
Κατάντησες να καπηλεύεσαι την ευκολία
στων λέξεων το παιχνίδι
και στων νοημάτων τη γοητεία να υποκύπτεις
Ενώ εκεί έξω άλλοι
ιδρώνουν και εγκυμονούν το στίχο τους για χρόνια
Μα δεν κατάλαβες ακόμα επιτέλους
πως ήρθε η ώρα να σκύψεις στη σιωπή σου
με σεμνότητα;
Και τι σε ωφελεί αυτή η αέναη πασαρέλα
της επίδειξης; Τι σου προσφέρει;

Σώπα λιγάκι ν’ ανασυγκροτήσεις την αλήθεια σου
και πάψε να φοβάσαι το κενό
Δε θα σε καταπιεί η ενδοσκόπηση
αντιθέτως
από την υπερέκθεσή σου κινδυνεύεις
Το βρήκες θεραπεία εύκολη να μηρυκάζεις λόγια
πόσο έχεις πέσει στου ναρκισσισμού την πλάνη
και ξοδεύεσαι...
Να λες να λες να πληθωρίζεις
κι από την άλλη υποκριτικά
να κόπτεσαι για της ποιήσεως την αυθεντική διαδικασία
και τη λιτότητα
Να πάψεις! Ναι, να πάψεις επιτέλους απαιτώ!
Γιατί αλλιώς θα χάσεις την εκτίμηση που σου `χω
Καλύτερη είναι η ζωή σε τόνους άρρητης σεμνότητας
κι ο καλός στίχος μες στη σιωπή ωριμάζει και ανδρώνεται
Και μην ξεχνάς
κάποτε θα `ρθει η ώρα του απολογισμού σου
Τότε να δω πόσα ποιήματα θα σκίσεις μετά βδελυγμίας.