Η διάκριση των πραγμάτων
είχε χρώμα και λέξεις και κορδέλες
οι φιόγκοι μπερδεύονταν ο ένας με τον άλλο
μια καθημερινότητα που είχε τη σειρά της.
Η καθοδική θλίψη άφησε το στίγμα της
καθώς η πτώση των αισθημάτων
δεν επέτρεπε το πλέξιμο.
Μια πινελιά χρειάστηκε να βάλω προσωρινα
και σου πέρασα στα χέρια κλωστές.
Αν μ’ αγαπάς θα γίνουν ροδοπέταλα.

Γράφω για αυτά που δεν μπορώ να πω
για αυτά που οι άλλοι δε θα καταλάβουν σε μένα.
Όταν βυθίζομαι στις νύκτιες πλευρές μου
να βγαίνω στο φως μαγεμένη
από συναισθήματα
ανακαλύπτοντας την αγάπη
μέχρι να φτάσω στο σημείο
να είμαι διάφανη.
Νιώθω να εξαγνίζομαι
και έτσι με τρόπο καθαρό να επικοινωνώ
με τους ανθρώπους.