Θα προσπαθείς να φύγεις, θα επιστρέψεις, κι αν ξεχάσεις, θα θυμηθείς,
Θα θέλεις να τρέξεις, τα πόδια θα προδώσουν,
Θα θέλεις να κραυγάζεις, ούτε να ανασάνεις θα μπορείς.
Ο τρόμος θα παγώσει μέσα στα μάτια σου τρελά,
Η προσευχή στον ουρανό σαν πέτρα στον ωκεανό
Μην περιμένεις βοήθεια, γύρω σου τείχη υψηλά,
Ο δρόμος σου βάλτος ασταθής.
Στο παραλήρημα περιπαθή μην ψάχνεις διακοπή,
Και ο ιδρώτας κρύος σαν δηλητήριο στο πετσί,
Στα μάτια χύνεται σαν φίδι κολοβό.
Και την ανάσα κόβει, και το λαρύγγι σφίγγει.
Το στήθος πάγωσε, οι ώμοι πέφτουν
Και η κοιλιά συστέλλεται απ’ τους σπασμούς.
Μέσα σου κόμπος που ουρλιάζει, θα φωλιάζει
Από τους στεναγμούς και μαύρη χολή.
Φλέγονται σκέψεις και ο λόγος μαρτύριο,
Μην περιμένεις έλεος και μην χτυπιέσαι,
Διαπερνάει την καρδιά ο πόνος του άλλου.
Η λύσσα του φωτός και το ψύχος του σκότους
Στο αίμα σκούρο, πάνω στην επιδερμίδα την ωχρή,
Το στίγμα της κατάρας ως σφραγίδα.