Είναι νύχτα και σε περιμένω
έξω από το σπίτι σου σκυφτός,
όμως, τώρα ξέρω πως δε θα `ρθεις,
σαν κομήτης χάθηκες, σαν άσωτος υιός.

Μέσ’ στης πόλης τα στενά δρομάκια
κάνω διαδήλωση τώρα ατομική,
μπαίνω σαν παράνομος μέσα στα μπαράκια,
ψάχνω την αγάπη μας τη δαιμονική.

Μουσική μονοτονία, αδιέξοδοι ρυθμοί,
γίνανε τα όνειρά μας αριθμοί
κι όλο ψάχνω, μα τι ψάχνω,
την ψυχούλα μου να βρω,
το παιχνίδι αγριεύει, θα τρελαθώ.

Μέσα σ’ ένα σύμπαν μεθυσμένο,
μοιάζω σαν παράνομος της μνήμης αδερφός,
όλη η ιστορία γίνεται ένα τώρα
κι έφυγες παίρνοντας τα νιάτα σου σαν φως.

Μέσα στα όνειρά μου σε προσέχω,
σε κρατώ ακίνητη, εικόνα καθαρή
και κοιτώ στις τσέπες μου το νόμισμα που έχω,
νόμισμα που πέρασε και δεν κυκλοφορεί.

Μουσική μονοτονία, αδιέξοδοι ρυθμοί,
γίνανε τα όνειρά μας αριθμοί
κι όλο ψάχνω, μα τι ψάχνω,
την ψυχούλα μου να βρω,
το παιχνίδι αγριεύει, θα τρελαθώ.