Είναι η διαφορά μας πιο μεγάλη,
στα παλιά μας στέκια μόνος πάλι,
μια εικόνα τώρα χίλιες λέξεις,
τόση μοναξιά πως να παλέψεις.
Πως να παλέψεις.

Κι αν μετρήσω όλα τ' αστέρια
ένα είναι που σου μοιάζει,
μένω μ' ανοιχτά τα χέρια,
να σε πιάσω όταν χαράζει.

Κάνω μια ευχή να σ' αντικρύσω,
δεν αντέχω πια σε θέλω πίσω,
κάνω μια βουτιά μες το βυθό σου,
δύσκολο να βρεις τον άνθρωπο σου.
Τον άνθρωπο σου.

Κι αν μετρήσω όλα τ' αστέρια
ένα είναι που σου μοιάζει,
μένω μ' ανοιχτά τα χέρια,
να σε πιάσω όταν χαράζει.

Είναι η διαφορά μας πιο μεγάλη,
στα παλιά μας στέκια μόνος πάλι.