Βρήκα καιρό δυο τρεις λεξούλες να σας στείλω,
καφέ στο γόνατο, σας γράφω απ’ τη σκοπιά.
Είμαι καλά για σας το ίδιο ας ελπίσω
και σ’ όλους στέλνω τα θερμότερα φιλιά.

Εγώ επάνω κάνει κρύο και χιονίζει
κι ο χρόνος λες πως παγωμένος δεν κυλά.
Το ραδιόφωνο παράσιτα γεμίζει
και κάθε βράδυ πάντα κάποιος δε μιλά.

Καψόνι κάνανε προχθές σ’ ένα στραβάδι
τον ‘στείλαν τάχα να πληρώσει τη ΔΕΗ.
Κι αυτός ελπίζει πως μετάθεση θα πάρει
γιατί γνωρίζει λέει κάποιον βουλευτή.

Δεν έχω τίποτα να γράψω παραπάνω
σε λίγη ώρα θα σκατζάρω στη σκοπιά.
Ελπίζω σύντομα την άδεια να πάρω
για να κατέβω να τα πούμε από κοντά.

Μονάχα που ‘ρχονται στιγμές χωρίς αιτία
νιώθω σαν κάτι να μου σφίγγει το λαιμό.
Τότε μου φαίνεται πως μοιάζουν πειρατεία
τα δυο χρονάκια της ζωή μου στο στρατό.