Μποέμισσα ξανθιά, γαλανομάτα,
γόησσα αφράτη, ζηλευτή,
μ’ άναψες καημούς πολύ μεγάλους
είναι μαρτύριο για μένα η ζωή.

Ένας μαγνήτης είναι η ματιά σου,
ζαλίζει, ξεμυαλίζει σαν κοιτάς.
Μα εμένα χρόνια τώρα βασανίζεις,
με κοροϊδεύεις κι όλο λες πως μ’ αγαπάς.

Μες στη καρδιά χρυσό παλάτι σ’ έχω,
σκλάβο μ’ έκανες, τι θα γίνω;
Μποέμισσα στο λέγω δεν αντέχω
τα γαλανά σου μάτια πάντα λαχταρώ.