Σε κοιτώ και σωπαίνω
σαν να βλέπω ένα ξένο
μου μιλάς και δακρύζεις
όπως τι μου θυμίζεις.

Μου θυμίζεις καράβι που φτάνει
μα δε βρίσκει ποτέ του λιμάνι,
στρατιώτη που πόλεμο χάνει.
Μου θυμίζεις μια πληγή που δεν λέει να κλείσει
μια ζωή που δε θέλει να ζήσει,
ένας ήλιος που πάει να δύσει.
Μου θυμίζεις, μου θυμίζεις.

Μια σκιά η μορφή σου
που μου λέει θυμήσου
με τα χέρια μ’ αγγίζεις
όπως τι μου θυμίζεις.

Μου θυμίζεις καράβι που φτάνει
μα δε βρίσκει ποτέ του λιμάνι,
στρατιώτη που πόλεμο χάνει.
Μου θυμίζεις μια πληγή που δεν λέει να κλείσει
μια ζωή που δε θέλει να ζήσει,
ένας ήλιος που πάει να δύσει.
Μου θυμίζεις, μου θυμίζεις.