Μια βαλίτσα στο χέρι, τώρα δε μ’ ενδιαφέρει
αν οι νύχτες μου σπάσουν, γίνουν κοφτερές.
Της αγάπης τα δώρα, απορριμματοφόρα
δίχως οίκτο πετάνε στις χωματερές.

Δεν καταλαβαίνω ότι είναι λατρεμένο
πως καταλήγει στάχτη μέσα στα κορμιά.
Δεν καταλαβαίνω, δεν πατάω φρένο
ξέρει το λόγο που το κάνει η καρδιά.

Έχω δώσει πολλά, έχω κλείσει ρολά
και δε σκέφτομαι πια το μετά.
Ο καιρός μου κυλά, θέλω να ‘μαι καλά
είδα πάνω σου τόσα τρωτά.

Έχω δώσει πολλά, τα στεγνά βροχερά
πήρα πίσω για ανταμοιβές.
Στην αλήθεια μπροστά είχες μάτια κλειστά
τώρα φεύγω την πλάτη μου δες.

Τη δική μου ευθύνη θα την κάνω βενζίνη
να με πάρουν οι δρόμοι χιλιόμετρα μακριά.
Μείνε πίσω να ψάχνεις στον ιστό ποιας αράχνης
παγιδεύτηκε πάλι μια αθώα αγκαλιά.

Έχω δώσει πολλά, έχω κλείσει ρολά
και δε σκέφτομαι πια το μετά.
Ο καιρός μου κυλά, θέλω να ‘μαι καλά
είδα πάνω σου τόσα τρωτά.

Έχω δώσει πολλά, τα στεγνά βροχερά
πήρα πίσω για ανταμοιβές.
Στην αλήθεια μπροστά είχες μάτια κλειστά
τώρα φεύγω την πλάτη μου δες.