Σ’ αγαπώ, πώς να σ’ το πω,
μακριά σου εγώ δεν κάνω ούτε λεπτό,
σ’ αγαπώ, πού θες να σ’ ορκιστώ,
μα απ’ τη ζήλεια μου, το λόγο και τους όρκους μου ξεχνώ
και κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω.

Σ’ αγαπώ, ξανά θα σου το πω,
συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ,
σ’ αγαπώ, για σένα μόνο ζω,
μα απ’ τα ίδια, πάντα, λάθη να ξεφύγω δεν μπορώ
και κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω ,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω.

Απ’ τη ζήλεια μου, μεθάω
και τρελαίνομαι, σε βρίζω, σε χτυπάω,
δεν ξέρω τι λέω, δεν ξέρω τι κάνω,
βασανίζομαι, φοβάμαι πως σε χάνω,
πως σε χάνω.

Και κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
το μετανιώνω, το μετανιώνω.

Κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω,
το μετανιώνω.