Ένας φόβος ακαθόριστος με διακατέχει,
μια περίεργη διαίσθηση με προειδοποιεί,
μια σκιά αδιόρατη πλανιέται στον αέρα
εδώ και λίγο καιρό και με απειλεί και με απειλεί.

Ανησυχώ, ανησυχώ
ότι δε νιώθεις πια για μένανε το ίδιο,
ανησυχώ, ανησυχώ
ότι τελείωσε αυτό που αισθανόσουνα
τον πρώτο τον καιρό και ανησυχώ.

Ανησυχώ γιατί σε θέλω,
ανησυχώ γιατί εγώ σε αγαπάω,
ανησυχώ γιατί αν φύγεις θα χαθώ.

Μου ορκιζεσαι πως τίποτα, στ’ αλήθεια, δε συμβαίνει,
ποτέ δεν άλλαξες, απέναντί μου, συμπεριφορά,
εγώ όμως νιώθω ότι στα χείλη πια δεν καίνε τα φιλιά σου
και τα λόγια που λες, τα λες προσποιητά, τα λες προσποιητά.

Ανησυχώ, ανησυχώ
ότι δε νιώθεις πια για μένανε το ίδιο,
ανησυχώ, ανησυχώ
ότι τελείωσε αυτό που αισθανόσουνα
τον πρώτο τον καιρό και ανησυχώ.

Ανησυχώ γιατί σε θέλω,
ανησυχώ γιατί εγώ σε αγαπάω,
ανησυχώ γιατί αν φύγεις θα χαθώ. ( χ2 )

Ανησυχώ, ανησυχώ
ότι δε νιώθεις πια για μένανε το ίδιο,
ανησυχώ, ανησυχώ
ότι τελείωσε αυτό που αισθανόσουνα
τον πρώτο τον καιρό και ανησυχώ.