Γυρνώντας από τη σιωπή

δε βρήκα κανένα

δεν ήξερα ποια ήταν η πρόθεση

για αυτή τη φωτιά

η ζεστασιά ή η αποτέφρωση

-όμως λειώνει κι η στάχτη στο χώμα

και χάνεται στα κύματα -

δε βρήκα κανένα στα ολόφωτα παράθυρα

που προσκαλούσαν μαγνητίζοντας να δω το μέσα:

έρημη έκταση παγερή

κατάλευκη

σαν αίθουσα υποδοχής κρεματορίων

φορούν οι χώροι επίσημη στολή

για να καλύψουν την κατάρρευση

να αναχαιτίζονται οι τριγμοί

περιμένοντας

θα περάσω τις μέρες μου

περιμένοντας άνεμο –

είμαι σύμφωνος

ακούς τη σιωπή;

ένα λεπτό κορμί

μέχρι να το σβήσει το φως

κι η σιγή

όλα όσα συντελούνται

είναι για την ψυχή…