Λόγια που ματώνουν, λόγια που πονούν,
βγαίνουνε τις νύχτες και με κυνηγούν,
κρύψε με, φοβάμαι κι έχει παγωνιά,
κλείσε όλες τις πόρτες κι άναψε φωτιά.

Τραίνο έξω απ’ τις ράγες, μέσ’ στην ερημιά,
κύμα που το σβήνει η απανεμιά,
σφίξε μου το χέρι, σφίξ’ το δυνατά,
γνέψε και στ’ αγέρι να μην μας ξεχνά.

Βλέμματα χαμένα, βλέμματα θολά,
σπίθα που τη σβήνει μια σταλαγματιά,
στρίψε ένα τσιγάρο, βάλε μου να πιω,
λόγια που δε βγαίνουν θέλω να σου πω.

Τραίνο έξω απ’ τις ράγες, μέσ’ στην ερημιά,
κύμα που το σβήνει η απανεμιά,
σφίξε μου το χέρι, σφίξ’ το δυνατά,
γνέψε και στ’ αγέρι να μην μας ξεχνά.