Κόψεις δε κόψεις τα μαλλιά τα πιάσεις γ-η τα λύσεις,
η ομορφιά σου ξεπερνά την ομορφιά τση φύσης.

Βάλεις δε βάλεις τσι μπογιές στην όψη σου απάνω,
στην ομορφιά σου προσκυνώ και το σταυρό μου κάνω.

Ντύσεις δε ντύσεις το κορμί με ρούχα μεταξένια,
φτάνει το μπόι που βαστάς κόρη κυπαρισσένια.

Έχεις δεν έχεις τα χρυσά στολίδια στο λαιμό σου,
λάμπεις γιατί `χεις θεϊκή όψη στο πρόσωπό σου.

Κάμεις δε κάμεις τσ’ αλλαγές έτσι κι αλλιώς μ’ αρέσεις,
τα κάλλη σου σε βάνουνε στου κόσμου τσ’ εξαιρέσεις.

Βγάλεις δε βγάλεις μια μιλιά των αμαθιώ σου οι κόρες,
κουβέντα με τα μάτια μου πιάνουνε με τσι ώρες.

Είσαι δεν είσαι δίπλα μου κόρη κυπαρισσένια,
βαστάς τη σκέψη, την καρδιά και σ’ έχω μόνη έγνοια.

Σ’ έχω δε σ’ έχω αγκαλιά η σκέψη σ’ αγκαλιάζει
κι ο νους μου πάντα στη στραθιά τσ’ αγάπη σου με βγάζει.

Κάμεις δε κάμεις τσ’ αλλαγές έτσι κι αλλιώς μ’ αρέσεις,
τα κάλλη σου σε βάνουνε στου κόσμου τσ’ εξαιρέσεις.