Έχεις νιώσει την θλίψη της χαράς έχει κλάψει πότε σου για το γέλιο
Έχεις βγάλει τη μάσκα που φοράς για να γίνεις ατελής μέσα απ το τέλειο
Έχεις αγαπήσει πότε μέσα από το μίσος έχεις ακούσει με κλειστά τα αυτιά
Στην σιγουριά σου έχεις βάλει ποτέ το ίσως και να κάνεις τα αδύνατα να μοιάζουν δυνατά
Έχεις δει πότε με κλειστά τα μάτια έχεις αισθανθεί πότε του φως του σκοταδιού
Έχεις ανέβει σκάλα δίχως σκαλοπάτια έχεις βιώσει την ελευθερία του κελιού

Και όλα κάνω ερωτήσεις μα δεν περνώ απαντήσεις
Τα καλύτερα θα πεις αδερφέ όταν δεν μιλήσεις
Και όλο κάνω ερωτήσεις μα δεν περνώ απαντήσεις
Τα καλύτερα θα ακούσεις τα αυτιά σου όταν κλείσεις
Μόνο με κλειστά τα μάτια ζωγραφίζω αυτό που θέλω να ενώσω τα κομμάτια με την σκέψη μου πινέλο

Έχεις γεμίσει πότε μέσα απ το κενό σου έχεις δοκιμάσει το καλό για το κακό σου
Έχεις φωνάξει πότε σου σιωπηλά έχεις το θάρρος να φέρεσαι δειλά
Έχεις απελπιστεί πότε από αισιοδοξία έχεις κάνει κάτι με ανούσια ουσία
Έχεις δει πότε την ποιο όμορφη ασχήμια έχεις πνίγει πότε βαθιά με στα ρηχά
Έχεις συμβιβαστεί πότε με τον ασυμβιβασμό σου έχεις μιλήσει ποτέ μέσα απ τον σκασμό σου
Έχεις πατήσει πότε σου το απάτητο
Τότε έχεις απαντήσει το αναπάντητο