Φλογερός πυρπολητής των συνδικάτων
λαϊκός της εργατιάς συντονιστής
γι’ ανθηρές κι ανθηρές Πρωτομαγιές
θερίζεις τους αγώνες με το σφυροδρέπανο
σαν -εκλεγμένος μαχητής— σταθείς αδιάφθορος
στ’ αντιπολιτευτικά έδρανα της Βουλής.

Μετά, των συνειδήσεων ορειβάτης,
εκλογές κερδίζεις, υπουργεία δρέπεις
Σειρήνες σού γλυκοτραγουδούνε μίζες και χλιδή
στον τόρνο από πιεστικά υδροκέφαλα συμφέροντα
η ματιά σου.
Κι όπως μαγεύεσαι και λύνεις τα μυωπικά σχοινιά
που `σουν δεμένος στο κατάρτι
μεταλλάσσεσαι φασιστικά φασιστικά.

Τότε προδίδεσαι και ψάχνεις γι’ αυτοσχέδια σχεδία
νέο θεωρητικό αλεξητήριο υπόβαθρο
γιατί οι περιστάσεις εμπεριστατωμένα σου επιβάλλουν
ανασχηματισμό απόψεων.
Όμως σε ποια σου αυθαίρετη αναθεώρηση
ν’ αναθέσεις πια το σκιασμένο Υπουργείο Δικαιοσύνης,
σε ποια παρωχημένη σου εμμονή
το φοβισμένο Υπουργείο Παιδείας;
Κι αναρωτιούνται όσοι ανάσκελα βασίζονταν σε σένα
αν έχεις έστω τύψεις άτυπες.

Γιατί να έχεις, κολπαδόρε συμφιλιωτή του Κάιν με τον Άβελ,
αφού όψιμα μέσα στα μήλα τα χρυσά ανακάλυψες
πως τα πυρακτωμένα αιτήματα
αριστερών εργατικών κομμουνιστών διεθνιστών
(κι αδέξιων αναρχικών)
για κατάργηση συνόρων κι αδελφοσύνη των λαών
σε τίποτα δε διαφέρουν από τα εμπύρετα εκείνα
των δεξιών καπιταλιστών μετόχων πολυεθνικών
για παγκοσμιοποίηση;