Φρικῶδες εἶναι, ὦ Ἑλλάς! Τὸ πῦρ τῶν κεραυνῶν σου,
καὶ συνοδεύει φεύγοντα τὰ πλήθη τῶν ἐχθρῶν σου
ὁ ὄλεθρος κ’ ἡ φρίκη.
Σὺ τοὺς διώκεις πανταχοῦ καὶ εἶναι σύμβολόν σου,
«Ἢ Θάνατος Νίκη».

Ἀπηλπισμένα λέιψανα καταστροφῆς, ἐλᾶτε
νὰ πλύνετε τὸν ῥύπον σας εἰς αἵματα! Ποῦ πᾶτε
μὲ τόσην ἀταξίαν;
Τὸ τεῖχος τῆς Τριπόλεως λοιπὸν σᾶς ἐγγυᾶται
ζωὴν καὶ σωτηρίαν;

Ἔ, νήπιοι εἶν’ ἄφευκτος ἡ θλιβερὰ στιγμή σας·
ὁ σκελεθρώδης θάνατος ἐπὶ τῆς κεφαλῆς σας
αἱματηρὸς καθίζει,
τὰ τείχη κυριεύονται κ’ ἡ σπάθη τῆς ζωῆς σας
τὸν ἄσταχυν θερίζει.

Ἡ φήμ’ εἰς τὸ Βυζάντιον τὰ πάθη των σαλπίζει,
κι’ ὁ φόβος εἰς τὰ τείχη του μὲ ὄψιν βηματίζει
τρομακτικοῦ σκελέθρου.
Φρενιτιᾷ ὁ τύραννος καὶ φάλαγγας ὁπλίζει
φόνων, σφαγῆς, ὀλέθρου.

Πόση περὶ τὸν Δράμαλην Τούρκων πληθὺς πυκνοῦται!
ἵππων, ἐντεῦθεν τοῦ Ἰσθμοῦ χρεμετισμοὺς ἀκοῦτε,
καὶ πυροβόλων κτύπον;
Τρόμου καὶ ταραχῆς πομπή! Ἡ Κόρινθος πληροῦται
στρατιωτῶν καὶ ἵππων.

Τὸ Ναύπλιον ὅπου λοιμὸς καὶ θάνατος μαστίζει,
σκιρτᾷ ἐξαίφνης καὶ χαρᾶς ἀλαλαγμὸς βοΐζει
εἰς τἄπιστά του τείχη.
Ψευδὴς χαρὰ ὁ Δράμαλης πρὸς ὄλεθρον βαδίζει.
Καὶ ὄλεθρον θὰ τύχῃ.