Το δάκρυ του είναι μια ψηλή μελαχρινή γυναίκα με απαλά χείλη, κίτρινους βόλους για μάτια που σε τυφλώνουν και σε ντύνουν αστραπή. Φοράει αίμα, να αγκαλιάσει το τρυφερό γυναικείο του δάκρυ. Να σύρει κόμπους απ’ το λαιμό στα βλέφαρα. Κι όταν ξαπλώνει, η καρδιά του το τραβάει προς τα πίσω. Κι όταν πάει να σηκωθεί, τα σεντόνια βάφουν το σώμα του λευκό, γίνεται αόρατος. Όταν αμφιβάλλει, έρχεται πάλι η ατιμασμένη γυναίκα και κλαίει στον ώμο του. Κι όταν λοιδορεί, μια θλίψη από σκοτάδι κηλιδώνει το πορτρέτο του και γίνεται πιο αβάσταχτος από ποτέ.