Οἱ φίλοι του, ὅσοι δὲν ἔχουν ἀκόμη ἀποδημήσει
ἀναζητοῦν ἐναγωνίως κάποια παράταση.
Συχνὰ τοὺς συναντᾶ σὲ διάφορα διαγνωστικὰ κέντρα
ποὺ ἔχουν πλημμυρίσει, τὴν τελευταία ἰδίως δεκαετία
ὅλες τὶς συνοικίες· ἀπομνημονεύει τὰ ὀνόματά τους
ὅπως ἄλλοτε τὰ ἀγαπημένα του ποιήματα
ὀνόματα εὔηχα, ἐνθαρρυντικά, αἰσιόδοξα·
δὲν ἔχουν τέλος τὰ περιφανῆ Ἀσκληπιεῖα,
οἱ θαυματουργοὶ ὁσιομάρτυρες
ἀλλὰ καὶ οἱ ἔσχατοι τοῦ γένους εὐεργέτες.

Κι αὐτοὶ ἐκεῖ, ἀνεβοκατεβαίνουν τοὺς ὀρόφους
ἀδημονοῦν, δὲν περιμένουν τὸν ἀνελκυστήρα
δὲν θέλουν νὰ πιστέψουν πὼς εἶναι μελλοθάνατοι
ὅτι τὰ βήματά τους ἀντηχοῦν ἤδη σὲ ἄλλη χώρα
ὅτι μπορεῖ νὰ δρασκελίσαν τὸ κατώφλι τοῦ αἰώνα
νὰ ἐπιβίωσαν ἀπὸ λιμούς, λοιμοὺς καὶ καταποντισμοὺς
μὰ ἡ καρδιὰ τους ἔχει ἀπολέσει πρὸ πολλοῦ τὸν γνώριμο ρυθμό της
οἱ ἀρρυθμίες της συναγωνίζονται μὲ τὴ δυσαρμονία τῶν καιρῶν.

Διαβάζουν τὴν ἐφημερίδα τους στὴν αἴθουσα ἀναμονῆς
ψύχραιμοι καὶ ἀδιάφοροι γιὰ τὶς παγκόσμιες ἐξελίξεις
κι ἐκλιπαροῦν τὸ ἀόρατο βουβοὶ
ὁ φάκελος μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐξετάσεων
ποὺ τοὺς προτείνει στὸ γκισὲ ἡ δροσερὴ κοπελίτσα
νὰ περιέχει ἐξάπαντος τὴν πολυπόθητη παράταση
αὐτὴ ποὺ θὰ τοὺς δώσει πιὰ τὴν τελευταία εὐκαιρία
νὰ προσδιορίσουν τὸ ἀληθινὸ μέτρο τοῦ βίου τους
καὶ σ’ ἐμένα ἐπιτέλους νὰ χαράξω
τὸν πιὸ ἀκριβό, τὸν πιὸ ἀληθινό μου στίχο
τὸ στίχο ποὺ δὲν συμβιβάζεται μὲ καμιὰ παράταση.